เนื่องจากการแฮ็คทางชีวภาพได้รับการเปิดเผยมากขึ้น จึงดึงดูดการตรวจสอบข้อเท็จจริงที่เพิ่มมากขึ้นด้วย การรายงานข่าวของสื่อมีความเสี่ยงของการแฮ็กข้อมูลทางชีวภาพ ไม่ว่าจะมาจากความมุ่งร้าย (“ไบโอเทอร์เรอร์”) หรือโดยบังเอิญ (“ไบโอเทอร์เรอร์”) รัฐบาลท้องถิ่นและระดับชาติได้พยายามที่จะออกกฎหมายต่อต้านการปฏิบัติดังกล่าว ในเดือนสิงหาคม 2019 นักการเมืองในแคลิฟอร์เนียออกกฎหมายที่ห้ามใช้ชุดตัดต่อยีน CRISPR นอกห้องปฏิบัติการมืออาชีพ ออสเตรเลียมีกฎระเบียบที่เข้มงวดที่สุดใน
โลก โดยสำนักงานกำกับดูแลเทคโนโลยียีนจะตรวจสอบการใช้สิ่ง
มีชีวิตดัดแปลงพันธุกรรมและความเสี่ยงต่อสุขภาพและความปลอดภัยของประชาชน ทางการบาง หน่วยงานดำเนินการถึงขั้นจับกุมแฮ็กเกอร์ชีวภาพในข้อหาก่อการร้ายทางชีวภาพ แต่ความวิตกกังวลเกี่ยวกับการแฮ็กข้อมูลทางชีวภาพนั้นไม่มีมูลความจริงมากนัก
Ellen Jorgensenผู้ร่วมก่อตั้งGenspace community lab ในนิวยอร์ก ให้เหตุผลว่าการตอบสนองดังกล่าวประเมินความสามารถของแฮ็กเกอร์ชีวภาพสูงเกินไป และประเมินมาตรฐานทางจริยธรรมของพวกเขาต่ำเกินไป การวิจัยแสดงให้เห็นว่าไบโอแฮ็กเกอร์ส่วนใหญ่ (92%) ทำงานในห้องทดลองของชุมชน ซึ่งหลายแห่งดำเนินการภายใต้หลักจริยธรรมสำหรับชีววิทยาศาสตร์สมัครเล่นที่ปลอดภัยซึ่งจัดทำขึ้นโดยชุมชนในปี 2554
วิธีหนึ่งใน การคิดเกี่ยวกับแฮ็กเกอร์ชีวภาพก็คือสิ่งที่นักปรัชญาชาวเบลเยียมชื่อ Isabelle Stengers เรียกว่า”ผู้ที่ชื่นชอบวิทยาศาสตร์”
ระหว่างผู้เชี่ยวชาญกับมือสมัครเล่น ผู้เชี่ยวชาญสามารถเชื่อมโยงกับความรู้ทางวิทยาศาสตร์และการปฏิบัติในลักษณะที่มีข้อมูลรอบด้าน แต่ยังสามารถตั้งคำถามใหม่ที่นักวิทยาศาสตร์ไม่สามารถทำได้
ผู้เชี่ยวชาญสามารถให้นักวิทยาศาสตร์พิจารณาและท้าทายพวกเขาได้เมื่อพวกเขามองข้ามข้อกังวล พวกเขาเน้นว่าวิทยาศาสตร์จะทำได้ดีขึ้นอย่างไร เช่นเดียวกับกิจกรรมอื่นๆ เช่น ดนตรีหรือกีฬา วิทยาศาสตร์สามารถได้รับประโยชน์จากวัฒนธรรมที่แข็งแกร่งและมีชีวิตชีวาของนักเลง
Biohackers เป็นโหนดสำคัญในความสัมพันธ์ระหว่างสถาบัน
วิทยาศาสตร์และสังคมในวงกว้าง Stengers เน้นว่าไม่เพียงพอสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างวิทยาศาสตร์และสังคม ธรรมชาติและคุณภาพของความสัมพันธ์นี้มีความสำคัญ
ความสัมพันธ์สองทาง
แบบจำลองการสื่อสารวิทยาศาสตร์แบบดั้งเดิมถือเป็นความสัมพันธ์แบบทางเดียวระหว่างวิทยาศาสตร์และสังคมในวงกว้าง โดยนักวิทยาศาสตร์จะส่งต่อความรู้ไปยังสาธารณชนที่รับความรู้อย่างเฉยเมย Biohackers แทนที่จะดึงดูดผู้คนในฐานะผู้มีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการผลิตและการเปลี่ยนแปลงความรู้ทางวิทยาศาสตร์
ห้องปฏิบัติการ Biohacking เช่น BioFoundry และ Genspace ส่งเสริมการมีส่วนร่วมกับเทคโนโลยีชีวภาพผ่านชั้นเรียนและเวิร์กช็อปแบบเปิด ตลอดจนโครงการเกี่ยวกับมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อมในท้องถิ่น
ไบโอแฮ็กเกอร์กำลังทำการค้นพบที่ช่วยให้เราเข้าใจปัญหาทางวิทยาศาสตร์ในปัจจุบันมากขึ้น ตั้งแต่การคิดค้นการทดสอบไวรัสโคโรนาไปจนถึงการสร้างอุปกรณ์วิทยาศาสตร์จากของใช้ในชีวิตประจำวันและการผลิต อินซูลินแบบโอเพ่นซอร์สไบโอแฮ็กเกอร์กำลังปรับเปลี่ยนแนวคิดว่านวัตกรรมทางวิทยาศาสตร์เกิดขึ้นที่ไหน
แม้ว่าการเจาะระบบทางชีวภาพจะก่อให้เกิดประโยชน์อย่างมาก แต่ความเสี่ยงก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรมองข้าม คำถามคือวิธีที่ดีที่สุดที่จะจัดการกับพวกเขา
แม้ว่ากฎหมายและระเบียบข้อบังคับจะมีความจำเป็นเพื่อป้องกันการปฏิบัติที่เป็นอันตรายหรือเป็นอันตราย แต่การใช้กฎหมายและข้อบังคับมากเกินไปก็สามารถผลักดันให้ไบโอแฮ็กเกอร์ที่อยู่ใต้ดินกลายเป็นคนจรจัดในเงามืดได้ การนำไบโอแฮ็กเกอร์เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของสถาบันที่มีอยู่เป็นอีกแนวทางหนึ่ง แม้ว่าสิ่งนี้อาจคุกคามความสามารถของไบโอแฮ็กเกอร์ในการตั้งคำถามที่ยากลำบาก
นอกจากกฎหมายแล้ว แนวทางปฏิบัติด้านจริยธรรมและหลักปฏิบัติที่ชุมชน biohacking จัดทำขึ้นเองยังเสนอแนวทางที่มีประสิทธิผล
สำหรับ Stengers ความสัมพันธ์แบบ “จริยธรรม” ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการครอบงำหรือการครอบงำจากกลุ่มหนึ่งไปยังอีกกลุ่มหนึ่ง มันเกี่ยวข้องกับโหมดการมีส่วนร่วมทางชีวภาพซึ่งการปฏิบัติจะเติบโตร่วมกันและเปลี่ยนแปลงซึ่งกันและกัน
ความสมดุลระหว่างกฎหมายและจริยธรรมเป็นสิ่งจำเป็น จรรยาบรรณปี 2554ที่จัดทำขึ้นโดยไบโอแฮ็กเกอร์ในอเมริกาเหนือและยุโรปเป็นก้าวแรกสู่วัฒนธรรมการทำงานร่วมกันที่เปิดกว้าง โปร่งใส และให้เกียรติกันมากขึ้น
ในสหรัฐอเมริกา เราได้เห็นการทดลองเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่เปิดกว้างและเป็นมิตร มากขึ้น ระหว่าง FBI และชุมชนแฮ็คข้อมูลทางชีวภาพในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
แต่นี่เป็นเพียงการเริ่มต้นของการสนทนาที่ตกอยู่ในอันตราย มีมากที่จะสูญเสียถ้ามันทำ
แนะนำ 666slotclub / hob66
